Şehirler terkedildi, dostlar, sevgililer.
Yollar geçildi soluksuz birer birer.
Hüznün adı hep aynı, yalnızlık beni hapseder,
En sevdiğim yemektir, fazla pişmiş Tavuk Döner.
Yok hayır, ben değişmiycem. Çok ciddi bi "ciddiyetsizlik" sorunum var; ya da sorun mu gift mi onu da çözemedim ya neyse.
Hayat ciddiye almak için fazla kısa bence, ya sizin için? Öyleyse, dünü düşünmeyi reddediyorum. Bugünü pas geçmeden yarını düşünmek en doğrusudur benim için ve "ignorance is bliss" diyorum.
Sonra bir fotoğraf geçiyor elime eskilerden, bir doğumgünü akşamım...
Umarım herkes o akşamki gibi güler hayatının sonuna kadar..
Sevgiyle kalsınlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder